Savoir-vivre u Głuchych

Savoir-vivre to znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności obowiązujących w danej grupie – większość norm zachowań jest wspólna dla wszystkich, jednak nas interesować będą zachowania specyficzne dla grupy Głuchych (zagadnienie dotyku, kwestia kontaktu wzrokowego):

1. Nawiązanie komunikacji – język migowy wymaga nawiązania między rozmówcami kontaktu wzrokowego, na przykład poprzez machanie ręką, klepanie, uderzanie w stół, tupanie, miganie światłem, poproszenie innej osoby o zawołanie, rzucanie czymś lekkim, sygnał telefoniczny.
2. Podtrzymywanie komunikacji – w języku migowym zaburzenie kontaktu wzrokowego zależy od czynników zewnętrznych, jest to na przykład uciekanie wzrokiem, kiwanie głową, przerywanie kontaktu wzrokowego, patrzenie na ręce migającego.
3. Inne ważne kwestie – w języku migowym istnieje parę specjalnych reguł charakterystycznych dla kultury i języka Głuchych, między innymi zwracanie się na „ty”, „smacznego”, brawa.

   • Zwracanie się na „ty” – Głusi nie mają w zwyczaju zwracać się do nowo poznanych osób per pan/pani. Od razu przechodzą na „ty”.
   • Smacznego – znak ten zazwyczaj pokazuje się dwoma palcami stykającymi się na policzku. Jednak chcąc życzyć smacznego siedzącym przy stole Głuchym, stuka się dwukrotnie kostkami zamkniętej dłoni w stół.
   • Brawa – oklaski. Choć tradycyjne bicie braw jest jak najbardziej zrozumiałe dla Głuchych, w sytuacji nagradzania ich występu zwyczajne oklaski są zastępowane oklaskami „wizualnymi”. Unosi się wtedy ręce, rozcapierza palce i kręci rękami.

Tekst autorstwa Anny Butkiewicz powstał w ramach cyklu dotyczącego kultury Głuchych, który będzie ukazywał się regularnie na stronie Kultury Wrażliwej we współpracy z Fundacją Między Uszami.

Lektor: Barbara Cholewa